بارانی که مژدگانی آمدنت را میداد.

صدای گوش نواز قطرات باران ، چون زیباترین موسیقی ها مژده آغاز خرداد را میدهند

چه شود ماهی که روز اوش با هدیه پربرکت حق تعالی آغاز شود

نسیمی میزند و بوی خوش نا به همراه نغمه بی نظیر باران دست و دلم را سوق میدهد سمت نوشتن، روزی که بارانیست واژه ها شاعر میشوند و سطرها عابد

می سرایند مثنوی عاشقی بنده و معبودش را، میزایند داستانی عاشقانه تر از روایت شمس و مولانا

در هرکدام تکه ای از روحم را به امانت گذاشته ام شاید. برای روز مبادا

روزی که دلخسته بودم از دنیای بی رحم، تکه ای از آنهارا برخواهم داشت و وصله میزنم بر تکه های شکسته روح خسته و سرکشم.

شاید هم واژه ها نه، قطره ها درمانهای دردم هستند

شاید قلب بی قرار محبوس شده در جسم آرامم، به دستهای آشنا و گرمی نیازدارد که بفشاردشان میان انگشتهای به تنهایی عادت کرده ام

امان از دل تنگ که باز سر از صحبت درباره تو درآوردم.

بگذار از جایی که بودم ادامه دهم.شاید قطرات باران مژده رسیدن تو هستند نه ورود خرداد.

از یاد مبر، زین پس هر وزش نسیم را لبخند تو تلقی خواهم کرد

یکم خرداد هزاروسیصد و نودوهفت